Σελίδες

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2016

Αδελιανός καταθέτει στεφάνι στο Αρκάδι το 1885


Αυτές τις μέρες κυκλοφόρησε το Βιβλίο του Δασκάλου Νίκου Ι. Δερεδάκη "ΑΡΚΑΔΙ 150 χρόνια εορτασμών"

Το βιβλίο αποτελεί μια καταγραφή των περισσότερων εορταστικών εκδηλώσεων που έχουν γίνει για την αρκαδική εθελοθυσία από το 1866

Στην Ενότητα "Οι πρώτες εκδηλώσεις επί Τουρκοκρατίας" παρατήρησα ότι η πρώτη εκδήλωση στη Κρήτη έγινε δεκαοκτώ χρόνια μετά την εθελοθυσία του Αρκαδιού το 1884.

Όπως αναφέρει στο Βιβλίο του ο κ. Δερεδάκης εκείνη την ημέρα (8η Νοεμβρίου 1884) έγιναν δύο μνημόσυνα. Το ένα στη πόλη του Ρεθύμνου και το άλλο στο Αρκάδι που είχε οργανώσει ο Ηγούμενος Γαβριήλ Μαναρής .Ο Πανηγυρικός στην Ιερά Μονή Αρκαδίου θα παρουσιαστεί στο "ΣΥΝΕΔΡΙΟ για ΤΗΝ ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1866-1869" που θα γίνει στα Χανιά στις 4 και 5 Νοεμβρίου. Ο Λόγος θα παρουσιαστεί από τον Φιλόλογο, Συγγραφέα Λενακάκη Ανδρέα στην Δ' Συνεδρία.


Τον επόμενο χρόνο , 1885 , τον εορτασμό ανέλαβε ο σύλλογος "Μούσαι"
Περίπου 1500 άτομα , οι περισσότεροι έφιπποι με επικεφαλής τους προκρίτους, ξεκίνησαν για το Ρέθυμνο για το ιστορικό μοναστήρι.

Παρατήρησα ότι στη διαδικασία κατάθεσης στεφάνων στο Ηρώο του Αρκαδιού , όλοι οι καταθέτοντες στεφάνια εκπροσωπούσαν αρχές ή συλλόγους του Ρεθύμνου. Ο 27ος που κατέθεσε στεφάνι ήταν ο Π. Χατζηγεωράκης εκ μέρους των χωρίων Αδελε και Αγίας Παρασκευής. Επειδή δεν κατέθεσαν στεφάνι από κανένα άλλο χωριό. Υποθέτω ότι κατέθεσαν στη μνήμη του Πυρπολητή Κωστή Γιαμπουδάκη


Το Βράδυ της ίδιας μέρας στην κατάλληλα διακοσμημένη αίθουσα της Δημοτικής Σχολής ,μίλησε ο Εμμ. Γενεράλις απόσπασμα  του οποίου παραθέτω :

Λόγος εκφωνηθείς εις Ρέθυμνον την 8/11/1885 εις την 19ην επέτειον της ολοκαυτώσεως.
απόσπασμα :
………………….. Και ιδού προσέρχεται ο Αδελιανός Κωνσταντίνος Γιαμπουδάκης κρατών πιστόλαν και ατρόμητος ερωτά τα γυναικόπαιδα , αν η δουλεία και η ατίμωσις είναι προτιμότερη του θανάτου. Περιμένει δε να ακούση το εμπρός και να εκτελέση την υπό του θείου εμπνευσθείσαν αυτώ ιδέαν , αποδεκτήν δε γενομένην υπό του Γαβριήλ και του Φρουράρχου. Στιγμή αγία ! Στιγμή ιερά και μεγάλη! Στιγμή φρικτή. Η μήτηρ κάθηται παρά την πυρίτιδα σφίγγουσα το τέκνο της εν τη αγκάλη και προσδοκώσα την ανάπαυσιν εν τω θανάτω.
………………………
Επαναλαμβάνει την ερώτησιν τότε ο Γιαμπουδάκις , και εις την απόκρισιν φωτιά! Εκπυρσοκροτεί το πυροβόλον του. Ω της φοβεράς και αιματηράς λύσεως! Νέφος πυκνόν καλύπτει το παν και μεταβάλλει την ανατιναχθείσαν αποθήκην εις μαύρην κόλασιν.


…………………………………………